Netgedichten

netgedicht (nr. 76.083):

Leijntje ‘Lies’ Schrier

Hé kijk, daar komen ballen aangegleden,
de kakkers van het dorp gaan op café
om af te pilsen, brassen, deguster,
het bralvolk penetreert met rasse schreden

‘Amice, zullen wij een keutje leggen?’
Gekuch, men kijkt, er staat een jonge meid,
de knapen worden door het kind verleid
en kunnen na een uur geen pap meer zeggen

Een feministisch golfje overspoelde,
van manlijkheid resteert niet eens een greintje,
de hovardij gebroken, naar de kloten

Ze zei, nadat ze feilloos jeu-de-boulde,
‘Mijn naam is Liesje Schrier, maar zeg maar Leijntje.’
Op warme, groene lakens wordt gestoten