Een vers, breng ik voor u.
niet dat ik een lied ten gehore breng
zeker het is tussen het dansen door
met het kleine zwart en de lange witten
alwaar ik de passen kort hou of aanleng
zo de melodie mijn koten laat vibreren
op tastbare ivoor, waarvan ik een enkele negeer,
die zitten, de handen dirigeren,
maar nooit het hele koor,
mijn armen reiken soms niet al te ver
als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil
met oude veren, ouder dan ik in jaren tel
te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun;
het is mijn wens te spelen van uit een cocon,
kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun
heb graag de warmte in de rug.
u kent dat denk ik wel; gelijk
een ophemelend gevoel van de zon
het is tijd dat ik mijn woorden tel
ieder lied kent immers een eind,
ach, ik had hier zeker weet van,
toen ik voor u, aan het begin, begon
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 6 december 2021
gmail.comGeplaatst in de categorie: muziek
vers
102
Geef je reactie op deze inzending: