inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 75.966):

hoe zij.......

hoe zij dromerig danst
op het golvend lied van een windbazuin
die haar lichaam streelt
tot een moszachte tuin

hoe een storm haar bekken beukt
tot zij het schip met gescheurde zeilen
en woordflarden loodst naar een kust
waar zij met verwarde krullen rust

je bloedt, zegt zij, de maan strooit
scherven, kom hier, ik ben je vampier
en uit dichtslibbende binnenwegen
vloeit doodgezwegen zwarte regen

hoe zij heerst en kiest, haar zonden bepaalt
doeltreffend schiet met vuur
je bent mijn huurling, alchemist
maar bepotel mij als een accordeonist

hoe zij zonder lichtsnelheid of protonen
in recordtijd deeltjes tot elkaar laat komen
geen zes miljard euro, dear mr. Higgs
het is een kwestie van hormonen

kom, zegt zij, blijf bij me vannacht
het licht is doodmoe, mijn bloed te traag
je mag niet gaan
maar hoe kraait 's nachts een zatte haan

hoe wij duisternis met tong en lippen
sprakeloos aten en de gaten die wij sloegen
in de nachten dat wij zwichtten
al tastend met fluisteringen dichtten

hoe zij het zout likt van mijn handen
en dan tussen haar tanden sist
jij, nu niet, nooit, ooit weer, nu
verdrink ik je mijn karakterloos meer

hoe zij mijn maalsteen
vermaalt, vergruist
de kamer wordt een instant graf
waar ik als een hond naar de wormgaten blaf

hoe zij de schaduwen verwelkomt
herkent, omarmt, de namen noemt
en onbeschaamd in erkerramen
zich van haar vrieslichaam ontdoet

hoe zij giechelend de sneeuw onhaalt
rijp likt van mijn bevroren armen
verwarm mij, zegt zij, jij bloedarme gendarme
zij die door poollicht wordt warm gestraald

hoe zij kijkt naar wolkenluchten
de wonden heelt in vogelvlucht
zij mijn sjamaan met geheime codes
in arendsvlucht met parfumlucht

hoe zij mij recidivist
loodst langs onbekende straten
en ik, kapseizend frontsoldaat,
muteer dan weer tot darwinist

hoe zij wankelend en onvoorzichtig
haar zwanenhals bewoog
en met ontkurkte gebaren sprak
die naaktslak van jou heeft een haviksoog

hoe zij draait als een dewisj
op de swing van Count Basie
de duiternis, zegt zij, geurt naar honing
de swingende graaf is vannacht mijn koning

hoe zij in een spiegel loert
naar haar evenbeeld dat zij aanbeveelt
haar rokken tilt, geen tijd verpilt
zij die ooit werd mijn cultusbeeld

hoe alles zichtbaar aan haar werd
gonzende longen, haastige hart,
gedachtensprongen, toen ik promoveerde
tot ballenjongen

hoe zij glimlachend wacht
op haar kamikazepiloot
en ik met devote ademstoot
"Speak Low" fluit voor mijn lotgenoot

heo zij elke ochtend wordt geboren
een lome blik verlaat de droom
hoe handen dan de streng ontwarren
het polychroom van het nachtfantoom

hoe zij tijd en getijden badineert
seizoenen ontkent in haar transpirerende kamer
flanerend met haar vurig baken
en mij met haar liezen elimineert

Schrijver: Kees Visser
20 december 2021


Geplaatst in de categorie: erotiek

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 351

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
JPA
Datum:
22 december 2021
Na je twintig broeierige droomstrofen tot me te hebben genomen kom ik tot de volgende conclusie, Kees:

Je strooit met beelden in onsamenhangende woorden, die elkaar wel moéten tegenspreken, als flarden uit een midsummernightsdream.

Alles in een samenhang van - letterlijk - klinkklare nonsens komt het (volgens de recensent) neer op 'welsprekende onzin in welluidende klanken en structuur'.

Het geheel doet mij denken aan de nietszeggende vluchtigheid en vluchtige nietszeggendheid van een Japanse film. Tweezaamheid in onbereikbaarheid - en omgekeerd...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)