Netgedichten

netgedicht (nr. 76.127):

schildering

op de ademhaling van de stad
wandelt zij voorbij een deinend huis
een kat waagt de sprong
verdwijnt in een verdronken bladerdek

zij gaat langs een pad
dat haar leidt naar de plaats
waar het land als een rijpe vrucht
sluimert onder een gewelf
dat slaapdronken illusies zaait

en de nacht herinnert en herinneringen weten
van tijd dwalend langs de oevers van het zijn
waar het ontastbare schuilt
in de deemstering van het oude uur
dat flirt met schikgodinnen
en leven brengt in een kleurrijk palet
dat de tekens herbergt en rangschikt
tot beelden die haar landschap ordenen

met kleine gebaren komt linnen tot leven
uit tonen die ontstaan uit een vrije val
van kleuren wervelend langs onzichtbare lijnen
naar een bron waar dromen zwerven
en verbeelding zweeft op de thermiek
van een hand die wolken wast
boven een huis waar zij in lege kamers
bloemen plukt