Netgedichten

netgedicht (nr. 76.803):

Ukraine

verstilde straten huilen vandaag
ik zag immers ontelbare rode stenen
daar ver weg, met bloed als water
stromend uit lijven met gemankeerde
armen en benen, aangericht door beren
aangemoedigd door gestoorde heren:

het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater
maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed
die bidt voor vrede, wijl de gezegende soldaat aan het front
een voor een zijn Slavische broeders opvreet

de vredelievenden in de afgelegen provincie
worden dom gehouden van het helleleed
en ja, de naaste buur, een Heerser
uit het Oosten houdt zijn mond
die wacht op zijn eigen morgenstond.