Netgedichten

netgedicht (nr. 76.863):

Diep in de geest een reservoir van moed

Het licht baant zich een weg door de spelonk
Wat windselen, maar verder is het leeg
Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg
Van razendsnelle deeltjes zonnevonk

Eerst sterven om weer op te kunnen staan
Dat was wat mij al eerder overkwam
De appel valt weer niet ver van de stam
J.C raadt mij mentaal herrijzen aan

Staalblauw en strak vandaag de hoge lucht
Een reepje meeuw, restant van lendendoek
De zon zet schijnwerpers op bloem en blad

Ik val opeens ten prooi aan twijfelzucht
Want sta sinds kort als moedeloos te boek
Ik aarzel, in de verte rookt een stad