Netgedichten

netgedicht (nr. 76.905):

Kaagse Kringen

En weer valt er een manspersoon
Zonder respect voor vrouwlijk schoon
Hij dacht in termen van de macht
Vergreep zich aan het zwak geslacht

Een appel valt in het gemeen
Niet ver van stam en ook die steen
Waar hij zich stootte aan zijn
teen
Gaat niet opzij, zij is keihard
Was het haar blik die hem verwart?

...Ik laat het hierbij, met uw welbevinden
Hier kan ik dan mijn eigen ei wel kwijt,
Maar zonder animo krijg ik al
spijt
Dat ik mijn tijd verdoe onder
de linden...

(Zie ook Wim Meyles' snelsonnet
waarin hij D66-voorvrouw Kaag
de maat neemt...tenzij je politieke interesse net zo ver is gedaald als het moreel kompas van Van Drimmelen)