Netgedichten

netgedicht (nr. 78.464):

Wereldwaanzin

Ik las een wanhoopskreet alhier ter stede
Maar voor ik het in z'n geheel
kon lezen
Werd mij bruusk de verkeerde weg gewezen
En stond ik met mijn hoofd en armen lede

Het had iets met klimaatprotest
te maken
Iets waar geen hoge pief over
kan waken

Had graag iets over ballen zonder soep
Gedicht, maar dat riekt mij naar blind en staar
Naar 't meisje van Vermeer met rossig haar
En bovendien heeft het iets van een coup

Soleil, nee 'k hou niet van erop
lós rijmen
Ik ben niet zo van blikken soep en lijmen

Wie trekt de wereldwaanzin uit het slop
Wie zegt als eerst in Sharm-el-Sheikh eens Non
Deju, het roer moet stante pede om!
Wie dóet er wat, al kost het ook z'n kop

Alleen de waanzin zelf heeft 't aan zien komen:
Het eeuwig erfgoed van de
Club van Rome