Netgedichten

netgedicht (nr. 78.576):

Levend verleden

Het is lang geleden dat ik
wat woorden ontving van haar
niet dat zij mij toebehoorde

Ze was verbonden en toch ongebonden
aan de mens naar wie ik enkel nog zie
als ik in het verleden staar, zij waarvan
ik allengs voortschrijdend inzicht ervaar

Zij, het fiere meisje van lang geleden
was ik zeker niet vergeten
doch sommigen leven ergens ver weg
in afstand, wel of niet te meten

Toch woont zij plots even in mijn gedachten
waarin het beeld van een jong mens verschijnt
en herinner mij dat haar prille wijsheid
de werkelijkheid met poëzie kon verzachten

De ziel vertrouwde zij toe aan die ander
al dan niet in woorden uitgebeeld
er was iets tussen die twee harten

Ze deelden een zachte zucht naar elkander