Netgedichten

netgedicht (nr. 78.607):

Festijn in december

Dat het zo feeëriek kan zijn
Zo stil na vijven, een dunne mist
Versterkt de sfeer, ik wrijf een
Warm stroompje van mijn wang

Bij de bushalte daarstraks -
Verlichte wezens, ik hoef niet bang
Te zijn, het is beslist nog niet mijn tijd

De geur van dennengroen
Hangt in de lucht, ik bevind me in de
Feestelijk verlichte straat van een dorp
Op een steenworp afstand van wat
Gestalte krijgt

In mij schommelt een koperen
Wierookvat, ik blaas de loftrompet over
Het besef dat nu voor altijd doordringt

Er is waarlijk zoveel meer