Netgedichten

netgedicht (nr. 78.872):

Zeesprookje

De oester was jaren dicht geweest
Zó dicht, ze ging bijna niet open
Totdat een kreeft kwam aangelopen

Hij tikte op haar robuuste schelp
Alsof hij wist van de kostbare schat
Die binnenin verborgen zat

Voorzichtig opende zij haar veilige huis
Hij gaf haar zijn schaar
Zij liet hem binnen
Een welkom thuis

Hij is daarna niet meer weggegaan
Kleine oesterkreeftjes dragen nu zijn naam

En ze zwommen zeer lang en gelukkig