Netgedichten

netgedicht (nr. 81.840):

DES STERV'LINGS ZALIGST GOED

De ezel balkte en het Kindje schreide
Met doek en stro dekte de vrouw het toe
Ze was van het bevallen bleek en moe
Haar echtgenoot stond haar getrouw terzijde

Hij glimlachte, dacht moet dit tere ding
Een leider worden, Zaligmaker, Vorst
Hij die naar moedermelk en liefde dorst?
We zullen zien, mijn prille boreling

De herbergier leende hen een lantaren
Boven de stal stond een soort megaster
Drie wijze astrologen van heel ver
Wees deze op Het Kind en engelenscharen

De herders in het nachtelijke veld
Werd aangeraden ga op kraamvisite
Er klonk een lied voor massa en elite
Dat uitkwam wat al tijden was voorspeld