Netgedichten

netgedicht (nr. 83.971):

Reset

Als kenner van sounds die het oor -
dat muziekblad dat de tand des tijds destijds met recensies bestookte,
de plaat poetsend in 't hemelrijk
van music der progressieven -

leg ik mijn oor als soundmixconnaisseur
te luisteren in 't weemoedgetijde
dat de zon daglichtslinkend
langzaam doet verdwijnen
en ruik ik in sporenplanten
weer die geur

Als ik iets opzoeken wil
van muziek
dan vult zich het scherm met
een overvloed,
uit een schier eindeloos
verleden,
aan uitzendingen concerten
video's
en recente optredens in
studio's

Wordt mijn track & trace vraag
het begin
van 'n compleet te resetten
geheugen
zou wat ik van toen weet
nog deugen?

Ik luister nu vaak driedimensionaal
mijn oren en schedel moeten nog wennen
't is mooi maar is het mooier dan tevoor?
de tijd leert of youtube mij kan verwennen