Ongezien gelanceerd

Aan de rand van de tafel
zit je — alsof je daar per ongeluk bent neergestreken.
Een gedachte hangt scheef in de lucht,
het eerste woord weigert te landen.

Je ogen glijden langs de voorwerpen:
een beker, een sleutel, een vlek op het hout —
ze lijken te fluisteren,
maar in een taal die je niet kent.

Je stelt vragen zonder ze te horen.
Welk ding is het waard om op papier te verdwijnen?
Welk verhaal wil verteld worden
door niets anders dan het stilste ding in de kamer?

En wie luistert er echt?
Jij?
Zij?

Maar dan —
zonder geluid,
zonder aankondiging,
is het gedicht al onderweg.
Een raket,
onzichtbaar voor wie niet weet te kijken.

denken fantasie gedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 53