Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.300):

Antwoorden aan Rala

Laten we gaan skinny-dippen
om over je fatshaming-trip heen
te komen; vol en zacht
samen glijdend in de burgerste bak
der burgerbakken, een wrak
waarin ik mij, zeer praktisch ingesteld,
ook niet te kakken zetten laat.
Met wiebelende bandjes,
waarmee ik alle randjes overschrijd,
en stalen zenuwen,
wat mij betreft, een hart
dat niet snel hoge toeren maakt.

Geen klapbanden,
geen blaren waar ik nog op zit,
of heb gezeten; bezeten
van bergen slash
de populairste dwergsterren
ben ik allerminst;
maar des te meer
vrees ik de Hoogste Eer,
elke keer wanneer
ik
de buis in
gedwongen word,
en ik de first date
van meet af aan weet.

Dat heet ervaring

met bloemetjes en zaailingen,
engelachtige vlinders
die prachtig hun ding doen,
trillend op de verstuiving
in beweging gebracht door
mijn vingers
die velden vol koren laten zingen.

Over de hele breedte genomen,
begin ik pas op stoom te komen
als ik gaten kan graven
voor de brave borsten
die hun broodkorsten
als de smerigste worsten
in de poëziearena werpen,
of als zogenaamd bijfruit
van alle scherpe kantjes,
met een bot mes, ontdaan.

Ik gebruik elke peuleschil,
ieder restje in de afvalbak,
ik herkauw GFT als ik wil;

ik doe het op z’n Grieks,
laat haar naakt zwemmen
in mijn Latijnse baden;

ik kom waar ik komen mag,
misschien ook op een dijk,
liefst op een regenachtige dag.

Ik zie alles aan met een lach,
fazanten, passanten (als jij);
ik mag iedereen, ik ben vrij.

En jij?