Netgedichten

netgedicht (nr. 1.234):

na 40 jaar

Ooit, toen ik nog een meisje was
met sproeten, vlechten, dromen
toen heb ik jou gedroomd
en dat je eens zou komen

Je was niet eens te paard
te fiets kwam jij me kussen
nog minder was je prins
dat troost me ondertussen

Toch had ik je al lief
wist dat ik op jou wachtte
oké, ’t was maar een droom
maar jaren bleef ik smachten

Vanmiddag voor het raam,
ik keek gewoon naar buiten
daar kwam je (bijna) aangefietst
helaas, ik kan niet fluiten

En jij, je wist van niets…

voorbij…