Netgedichten

netgedicht (nr. 1.946):

Ontwaken

Als lepeltjes van de afgelopen nacht
liggen we tevreden tegen elkaar
in een roes van slapend rijke liefde waar
geen vraag of antwoord wordt verwacht

ik draait me om in half wetende dromen
ogen ontdekken je slaperige zijn
en handen strelend, zoekend naar de lijn
om nog dichter bij je te kunnen komen

liefkozend langs de contouren van je gezicht
fluisteren mijn lippen smachtend je ontwaken
prevelen hunkerend de jouwe uiteen

teder fleemt mijn tong over ze heen
geveinsd slapend laat jij je smaken
zwaar ademend, nog met je ogen dicht