Netgedichten

netgedicht (nr. 2.239):

Ongewild tam

De honger in het boshotel
wordt effectief gestild.
De Schotse kok voorziet zich snel
van zelfgeschoten wild.

Geen spijskaart heeft het restaurant,
die aangeeft, wat de pot schaft,
zwijnenrug of goudfazant,
men eet er wat de Schot paft.

Wat eerst een gast met smaak verslond
had later hem verdroten.
Hij miste toen z'n eigen hond;
er was een bok geschoten.

Geïrriteerd door dit menu
(de hond zat in de pot)
gaf hij de kok een fikse duw
en boem: er viel een Schot.

Na 'n hevig handgemeen vertrok
de gast. Hij zon op wraak.
Wat later miste hij de kok;
tenslotte schoot hij raak.