inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.340):

Ballade van de ter dood veroordeelden

Een zware hand legde zich op zijn schouder
En onderbrak zijn dagelijkschen gang.
Heel even ging zijn adem wat benauwder,
Toen ging hij rustig mee. Hij was niet bang.
Dat dit eens komen moest, wist hij al lang.
Wie die de strijd aanbindt, schuwt de gevaren?
Menig soldaat sterft in zijn jonge jaren,
Maar het land riep en hij volgde dien drang.
Op ’t Binnenhof heeft hij heel zacht gezegd:
Heer, help de mijnen! Ik kom wel terecht.

Er zat een jonge man in Scheveningen,
Die had gesaboteerd en opgeruid,
Wapens gesmokkeld en nog andre dingen,
Tot hij verraden werd. Toen was het uit.
En een paar cellen verder zat zijn bruid.
Ze waren altijd in elkaars gedachten,
Ze wisten beiden wat hun stond te wachten:
Een vonnis en zes kogels tot besluit.
Iederen avond hebben zij gezegd:
Heer, help den ander! Ik kom wel terecht.

En in de cel daarnaast een jonge jongen
Die steeds de vreugde van zijn ouders was.
Toen hij thuis was, had hij altijd gezongen,
Zijn oogen waren klaar als zuiver glas.
Hij nam zijn leven toen het nog maar pas
Begon en lei het in de schaal der vrijheid.
Hij offerde het met dezelfde blijheid
Waarmee hij door zijn jeugd gedarteld was.
Steeds heeft hij dit gebed voor God gelegd:
Heer, help mijn ouders! Ik kom wel terecht.

Allen, allen: de man met de grijze haren
Die elken avond psalm zingt in zijn cel,
De jeugdigen, en die op rijper jaren
Gehoorzaamden het innerlijk bevel,
Zij stonden op hun post en wisten wel:
Wij zijn gering in aantal, weinig krachtig,
De vijand is barbaars en overmachtig
En als hij toeslaat, treft zijn wraak ons fel
En het vergaat ons en de onzen slecht…
God, sta hen bij! Wij komen wel terecht.

Prinsesse van Oranje, hoog verheven,
Die het symbool van ons verlangen zijt,
Wij weten wel: dit kost ons straks het leven,
Wij zien het licht nog maar een korten tijd.
Maar als wij aanstonds vallen in den strijd
En eenzaam sterven op de hei in Haren,
Dan willen wij een laatsten zucht bewaren
Voor dit gebed op weg naar de eeuwigheid:
Heer, Uw soldaat, die sneuvelt in ’t gevecht,
Smeekt U: help Holland! Ik kom wel terecht.

Schrijver: Y. Foppema
Inzender: Nelleke, 26 april 2003


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.378

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Nelleke
Datum:
6 mei 2003
Email:
noraatje_1999yahoo.com
Dat vind ik zeer kernachtig gezegd! Zo voel ik het ook.
Naam:
j.h.
Datum:
3 mei 2003
Email:
hoogendamjanniehotmail.com
Hartverscheurend!!! Zeer goed gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)