Netgedichten

netgedicht (nr. 2.344):

splitsing

onze wegen scheuren een splitsing
en mijn ogen wenen me uit
hoe uw rug tot de stip krimpt
die ons warme hoofdstuk afsluit

de enkele flitsen en gevoelen
die mijn geheugen nog omklemt
lijken door uw verlaten getand
en mijn hart bloed het bijlen

de forse adem van het lot
heeft uw zachte zeilen
in andere richtingen gebold

en het vuur van echte liefde
dat onze tere harten versmolt
is met het mijne verscheurd