Netgedichten

netgedicht (nr. 5.088):

de Nacht

de Nacht is gevallen
mensen drinken hun laatste glas
komen op de rand van het bed
tot inkeer
tot zelfverminking
leven wordt onzichtbaar
gaat schuilen voor zichzelf.

want het is oorlog
winden rukken bomen aan flarden
met hen de stilte
van dromen in olie gedrenkt
vliegtuigen slaan op hol
scheren langs kerken en moskeeën.

ik sta aan de zijkant
de armen gekruist
alleen, ook deze nacht.

(18 maart 2004-6 juli 2004)