Netgedichten

netgedicht (nr. 6.245):

Verledenflits

Gedachten ontsnappen uit de wachtkamer,
gaan naar hun eigen gang en provoceren
vastzittende gevoelens met spitsvondigheid.

Terug naar het verleden flitst voorbij.
De afkeer van een kommervolle jeugd
belandt in de speelzaal van de onbezorgdheid.

Madeliefjes steken de kop op, terwijl koeien
goedig toekijken. De nieuwe brandweerauto
wordt geplet onder het trage fietsvoorwiel

van een opgeschoten buurjongen. Tranen
dringen voor, staan in de allereerste rij,
wanneer terug naar nu zijn motor start.