Sterk gebroken
Gebroken loopt zij door de straten
kijkt heel angstig om zich heen
voelt de eenzaamheid, het haten
is van binnen koud als steen
nog voelt zij harde mokerslagen
blauwe plekken tekenden haar huid
kan zij die loodzware last wel dragen
onhoorbaar gilt, nee krijt ze het uit
moeizaam gaan haar beide benen
slepen het gekneusde lichaam mee
ineengekropen wil zij wenen
toch moet zij door, vecht nu voor twee
stap voor stap, het gaat steeds trager
langs het pad van gestold verdriet
wordt het zicht grijs, almaar vager
niemand die haar droefheid ziet
bovenaan de dijk gekomen
zakt ze geluidloos in het gras
zoekt naar ooit gedroomde dromen
vindt niets terug van wat ooit was
msn.comGeplaatst in de categorie: geweld
Sterk gebroken 4.2 met 268 stemmen 
28.941
28.941
Geef je reactie op deze inzending:
Het doet mij denken aan vroeger!
Dit gedicht ga ik gebruiken!
Bedankt
vindt niets terug van wat ooit was""
alsof je schrijft over mijn moeder..
Met natuurlijk je naam eronder.
lijkt wel een dag uit mijn leven...blauwe plekken verbergen zodat niemand ze ziet...maar ik weet wel beter,want voel de pijn telkens weer,net als in het gedicht,bij iedere stap die ik zet
ps:ik heb het geicht op mijn site geplaatst.
Ik denk dat het heel veel mensen in het hart zal raken.
Tof!!