Netgedichten

netgedicht (nr. 7.992):

Eerlijke vindster

De vent zat op de eerste rij balkon.
Z'n glazen oog ontsnapte. In een schoot
belandde 't in de zaal. Het was een stoot,
die 't retourneerde en 'm voor zich won.

'Je hebt bij mij een gapend gat gedicht,
hetgeen ik als geen ander kan waarderen.
Kom na de show bij mij in huis souperen,'
zo bood-ie aan. Ze is voor hem gezwicht.

Elkaars gezelschap bleek genot voor beiden.
Toen 't samenzijn wat later ook in bed
tot hun ultieme pret werd voortgezet,
vroeg zij: 'Ben jij zo lief voor alle meiden?'

De kerel zei: 'Zo ben ik niet voor allen:
toevallig was m'n oog op jou gevallen.'