Netgedichten

netgedicht (nr. 9.274):

Wenen, elke nieuwjaarsdag

Tijdens 'n verspilde citytrip
pronkt ze grijnzend
op de glimmende ballustrade
van 't chocobruin balkon

Plots hijgt
wankelt
en vlucht ze doorheen 't
dromerige interieur van 't hotel
door het uitzicht op
culturele verzadiging

Ondertussen borrelen uit de steegjes
groepjes geïnteresseerde drukte op
even later verwachten ze machtige en
magistrale stemmen

Terwijl 't concert Europa
met traditie bombardeert
hinkt de vrouw
nog een laatste keer
op de rand van de schokgolf

Uiteindelijk overwonnen
gaat ze net als Wenen
voor één dag gebukt onder
een lawine van daverend applaus