Ter Waarheid streeft mijn twijfelend gedacht, ter Waarheid streeft mijn rusteloze ziel, ter Waarheid wille ik steeds met al mijn krachten, ter Waarheid, bron van balsemende vrede. Zo leef dan, Jongeling, en onweerstaanbaar vervoere u Drift tot levenswerkzaamheid, door lenteweder, zomergloed en winterstorm, door zonnewonne, maneschijn en…

Zie, hoe de beek langs enge boorden schiet, En 't rozenblaadje met zich mede-draagt, Dat vrolijk langs de harde oever vliet, En draait en wendt, naar 't aan zijn hart behaagt. Dat andre zoekt de grauwe rots, waar niet Die domme beek zijn vrije wil belaagt; En toen 't uit vrije keus te bersten stiet, Had het zich toch tot volgen niet verlaagd…

Roel Kras-pen titelt zich Advokaat: Gauwdief en sluiper ontkomt door zijn raad; Maar hij pleegt die, voor appel noch ei, te verkopen, Want cijferen kàn hij! dàt zou hij hopen! Hij zoekt "om te denken" de stilte in 't kantoor; Slaapt; wordt wakker; zet een schuifraam open; En schrijft er vier vakaties voor. -----------------------…

Liever is liefde mij dan de geliefde, liever het lam dan de drachtige ooi, liever de schicht die de voorhang doorkliefde dan het vertrek met zijn weeldrige tooi. Slaap in de schelp van uw marmeren nissen, goden en helden, door niemand betreurd. Water en wind zal uw namen uitwissen tot een geheim waar de nazaat op speurt. Wie in de straten…

Soms zomeravonds, als ik 't oude huis Vol schem'ring, zonder mensen, binnenkom - Ik luister en ik weet niet recht, waarom - 'K ga naar mijn kamer. - 'K hoor nog net een muis. Uit groenig zwarte bomen waait geruis Door 't open raam. - 'K beweeg mijn ogen: glom Daar iets? - Een plaat. - Wonderlijk stil rondom De meubels. - 'K hoor in de…

Ik werd al aardig knap, want 'k leerde frans. Blij was 'k! Als je dat kende, ja, dan was je Een eind op streek, begreep ik, want dan las je Verne in 't oorspronk'lijke en Aimard's romans. Maar moeilijk! h al dad'lijk was daar hache; En dans was zonder s, met s le sens; Du fils - des zoons; maar de l'homme - des mans; En die vervoeging…

I Ach! niet meer lijden in al ons gedachten! We zijn zo laf van 't onbereikend trachten, we zijn 't ‘bijna’ van alles toch zo moe! Ons dromen zijn we moe, en 't kwade en 't goede zo moe! en al ons nutteloos gedoe, en àlles, - en ons onmacht zijn we moede! - Arm knaapjes in een woud, heel ver van 't huis, die schreien om 't ontrustend…

Langs zomervelden wil ik zwerven, waar hemelreine liedren zingen, die tot de grond des harten dringen, langs zomervelden, waar het koren goudglanzig deint in wijde golven, vol kollen, in die zee verloren, roodlachend nu, dan weer bedolven. Langs zomervelden wil ik zwerven, oneindig breed als oceanen, waar nooit de blauwe sferen tanen, geen…

Een ezel is een heer met een staart, Die hij van achteren draagt, als een paard. Het verschil tussen ezels en geleerde doktoren Zit hem soms minder in 't hoofd dan wel in de oren.…

door KUILENBURG geschilderd. Dus trof mij ’t Kunstpenseel van KUILENBURG naar ’t leven. Naar ’t leven ? — Neen, ô neen, mijn leven heeft gedaan. Dat heeft met Neêrlands bloei de laastste snik gegeven, En ’t is geen leven meer, dat thans mijn borst doet slaan. Vergeefs vraagt ge aan dit oog de kracht van vroeger jaren, Dat vuur de Jonglingschap…

Die 't Al kan weten, weet - wanneer Hij 't weten wil - Dat om mijzelve niet mijn tranen branden; Dat ik bij dagen en bij nachten stil Mijn pijnen zou verduren en mijn banden - Verlatenheid van mens en boek en licht Mij niet zou horen kreunen - Verzwaarde niet mijn lot de last daar ge onder zwicht, Mijn lieve! die 'k gezworen heb te steunen…

Gij die de ziekte kweekt en doet haar weer verdwijnen, aanziet een Christen-hart, belegerd door veel pijnen. O Vader alles troosts! Gij weet en ik beken, dat ik een aarden vat en broos van stoffe ben. Aanziet de zwakheid dan van uwen arme dichter, mijn rauwe wonden zalft en maakt mijn kwalen lichter. Of zo 't u dus behaagt om onzer zonden schuld…

Wij houden van trukken noch tirelantijnen, heren van Havere, weet het goed! Wij zijn Germanen, geen Latijnen, open harten, zuiver bloed! Heb ik geen recht, ik heb geen land; heb ik geen brood, ik heb geen schand; Vlaanderen, Vlaanderen, met hand en tand sta ik recht voor u, vecht voor u! Geen bondgenoot, geen band in 't Zuiden Havere, Havere…

Ik was een stil en eenzaam kind, Eenzaam als geen - Gij zong voorbij als een stem in de wind: Nu ben ik alleen, alleen. Gij streek voorbij als een schone schijn - Vanwaar? Waarheen? Wat kan ik zonder u beter zijn Dan alleen, alleen? Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…

Terwijl de aarde om het zonlicht gaat, terwijl de bossen stralende energie van de zon drinken, terwijl ieder wie leeft, de lucht gebruikt, alles brandend staat. Terwijl de aarde tellekens beslaat met damp, haar zee geeft wolke' aan haar gelaat, terwijl de aarde aldoor voorwaarts vliegt, en als een slinger om de zonne wiegt - stijgt midden…

Een fikse vogel Gaat bijna zo gauw als een kogel; Doch in zijn kooi Vliegt hij nooit zo ver of zo mooi. Zijn jassen en japonnen, enfin al zijn kleren, Noemt een vogel: 'mijn veren'; En een kanarie heeft heel veel Van een jonge juffrouw in 't geel. Om een vogel aan 't spit te kunnen hangen, Moet men hem maar eerst zien…

Geef mij de moed om onrecht te onderkennen, Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt, De vaste wil aan onrecht nooit te wennen, Ook waar de macht, het weg te nemen, schort. Doch zo ik spreek, het zij geen laf opstandig klagen, En waar ik zwijg, 't zij nooit, verwonnen door de tijd, Indien ik licht mijn leed en dat van…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinsteren, Dat gaat er geen schepsel aan.…

Elk zoekt Geluk; maar talloos zijn de paden, Waarlangs wij zoekend grafwaarts gaan. De zucht naar Goud, naar Weeld', naar Macht, naar Lauwerbladen, Kiest onderscheiden baan. Op ónze weg zweeft, lokkend, voor ons henen Der Kunsten en der Muzen Koor. Met ons kwam Liefde zich, als tochtgenoot, verenen - Houdt Vriendschap 't eigen spoor. In…

'K weet dat vlak bij me, in 't hart van God gedoken, De grote liefden van mijn leven wonen: Daar staan ze, veilig, stil als anemonen, Door geen orkaan van 't oppervlak gebroken. Ik weet dat liefdewoorden, ongesproken, Het wonder van de Godheid rijker tonen, Dan perken van bliksemende Orionen, Tot tijdelozen uit Zijn kiem ontloken. Voor…