eerste sneeuwtapijt - vogelvoetstapjes zijn naar het zuiden gericht…

Schering en inslag, waaraan niet ontkomen, deels een levensklucht. Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig…

Het einde nadert je kijkt terug en wenst dan: komend jaar beter…

Er woont een stilte in dit afgelegen huis totdat een schip komt. In het open veld staat een vogelverschrikker moederziel alleen. Nachtbloei De nacht is zo zacht als de vacht van een eekhoorn die zijn droom penseelt. De opluchting Ik laat mijn wind zacht en geluidloos ontsnappen als een lente-ui. Eeuwige branding Tussen hier…

geef gedichten tijd laat ze in rust narijpen als een kaas en wijn ~~~~~~ mijn gedichten zijn pas goed als ik denk : wie heeft dat toch geschreven !…

een vuurpijl schrijft in het donker met haar licht een kitscherig gedicht…

Langste nacht voorbij lengen de dagen al weer komt het nieuwe jaar…

Wat is een dichter Niet meer en ook niet minder Dan een instrument Die de energie En boodschappen vertaalt uit Het universum Een magisch proces De alchemie van woorden Tot betekenis Subliem gereedschap Dat zacht of vlijmscherp kan zijn Een dreun of streling Elk woord bekent kleur Transformeert tot een geheel Vertelt…

een misthoorn verspreidt zijn lage tonen - dertig roerdompen…

spiegels van het hart ze wenen of ze lachen tranen al of niet!…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

buikspreker grijpt plots naar het hart van zijn kniepop, die een doodskreet laat…

pagadders schieten propjes papier naar mijn hoofd - ze raken mijn jeugd…

Gezapigheid troef het lood dat losgeschoten de slokdarm in schuift.…

het ongekende verlangen naar roerloosheid voelt de deur dichtslaan wegstervende voetstappen…

ventje leert drummen op oma’s koekjestrommel, tot zij héél hol klinkt…

de betovering van wie wij samen waren is voorgoed voorbij herinneringen als uit een ander leven blijven voor eeuwig maar in dit leven slaat de bladzijde nu om naar een nieuw hoofdstuk zonder jou of ons met alleen mezelf en mij eindelijk weer vrij…

De herfst trekt rimpels op het gezicht van de wind gefronst door regens. Hurken naast een stronk , hunkering naar een woordtolk vrij met een gedachten-wolk. Zonder slapen maakt pennenstreken langer, waakt bij gedichten. Verstilde vragen van tranen in de nevels de lotus troost ze. Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van…

aan de waterkant - een doorzichtige heli - beekjuffer in nood? met een snoepduik vangt een ijsvogel een visje - breken van water hap in regenboog - beekforel waant zich even wereldkampioen! avondschemering - bevers schillen wat twijgen - diner bij maanlicht net voor ik wil gaan, kijkt een libel in mijn lens - ze blijft én gaat…

De slaap komt maar niet Vier uur al - bijna morgen Vogel fluit haar lied Vijf uur - het is licht Je kunt nog steeds niet slapen Schrijft een klein gedicht Zeven uur - opstaan De slaap komt nu toch niet meer Moeheid laten gaan Koffie en een douche De dag is weer begonnen Geef jezelf een push Je komt er weer door Avond…