Netgedichten

netgedicht (nr. 9.900):

levensrealiteit

gefascineerd bleef hij kijken
gevangen in een menselijke kramp
van nieuwsgierigheid bewegingloos
begreep hij wat er ging gebeuren

hij dacht nog aan morgen
zag daarbij gisteren of
wat daar voor doorging
maakte nieuwe plannen

met de geur van verbrande synapsen
en echo's van flarden bewustzijn
in verstard grijnzende ogen gevangen
ging hij neer, zijn doembeeld achterna

op de bodem van zijn onsterfelijke ziel
maakte hij onzacht een noodlanding
niet de eerste en zeker niet de laatste
maar net zo goed weer de zwaarste

beschermd door zijn apathie
maakte hij de som van zijn leven
hij huilde en lachte tegelijk
niets is ooit zoals het lijkt

hij genas