Netgedichten

netgedicht (nr. 10.185):

fluitgenot

als ik fiets door de straat
op mijn eigen houtje
dan fluit ik op snaakse wijze
naar elk zichtbaar vrouwtje

intens geniet ik dan:
aandacht geven is een lust
geen mens die dat onkent
voor mij een echte must

ik dwaal van hoek tot hoek
en aanschouw het lokaal toneel
niets ervan wil ik missen
noch het schoons in het bordeel

mijn fluit is dan op volle kracht
want een publieke vrouw leeft geïsoleerd
achter ramen van dubbel glas
soms roept er een: is je fluit gesmeerd?

zo tuf ik door mijn dagen
laan in, straat uit en rotonde rond
wie doet me wat denk ik vaak
met zo'n prachtig geluid in mijn mond