Netgedichten

netgedicht (nr. 10.218):

Mozaïek

Naast de deur van de kerk op de Lammenschansweg
schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen
zoals jongens van elf dat op muren vaak doen
het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer

de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken
zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel

Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld
van de schepping gebed in het grijs van de stoep
in gekleurd mozaïek, op dit spelende kind,
ging ik langs, keek ik uit, zag ik een paradijs

Schrijver: Annemieke Wetting, 6 maart 2006