Temperament

Haar vlees wil hem verlokken
zegt hij laat maar
je bent niet bevallig

een huis is ze niet waard
een regenton is goed genoeg
onverschilligt hij

woede moet ze koelen
desnoods op onschuldige
vliegen op witte muur

`s avonds huilt ze stil
in een hoekje van de donkere
steeg, bij haar regenton

dan wordt het stil in haar
ze rekt en strekt zich
staat bevallig op

tipt haar rechtervoet
vanonder haar nachtblauwe rok
op de keien van het slop

als listige slangen
bewegen haar armen, haar dans
roept de steeg tot leven

zwijgend komen ze, de mannen
in wijde zwarte broeken
ze vormen een haag

klappen en tongklakken
stampen het ritme bij haar dans
wild en vurig

uit het niets klinkt een viool
angstaanjagend lieflijk
zij weet zich de dans

climax, dansen, stampen,
klappen, fluiten, snaren
dan is het voorbij

de steeg is weer donker en stil
het duister slokt de zwarte gestalten
geruisloos op, op één na.

Biografie van deze schrijver

temperament

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 8 stemmen 1.489