Netgedichten

netgedicht (nr. 10.557):

in je opgestoken hand

ik zag hoe vingers
zacht bewogen in
je opgestoken hand
een armzwaai die
toch geen afscheid gaf
de tekens bleven komen
uit de diepte van je hart

ik kan ze slechts vertalen
in woorden die ik schreef
wilde dat je bleef
voor nog een laatste kus
een stevige omarming
wij hebben samen dromen
in een wereldje apart

kom kijk met mij
naar morgen want
zon scheen gisteren nog
nacht brengt altijd zorgen
omdat het licht ontbreekt
en je de mooiste dingen
van vandaag zo snel vergeet