Netgedichten

netgedicht (nr. 11.247):

Gedroogde bloemen

gedroogde bloemen in je haar
getuigen van een lang vervlogen tijd.

je handen zijn getekend door de tijd
een wirwar van vormen en lijnen:
rivieren van een eeuw.

Botten en vel zijn bijna een.
De druk van het leven
gestempeld op je lijf.

Maar zoals altijd
blijft het blauw van je ogen
de jongheid van je geest veraden.

Een lang vervlogen tijd huist
in de gedroogde bloemen in je haar.