Netgedichten

netgedicht (nr. 11.259):

Vrouw

Vandaag heeft ze
haar verwachtingen
en verlangens
teruggegeven
aan de gever
de prijs was te hoog

onverwachtse vreugde
leek te komen,
veel te kort
wat haar leven
had mogen duren

de pijn is vertrokken
enkele reis, niet
uitgezwaaid

gemis en verlangen
wieken als schaduwen
voor de wind,
ongrijpbaar
afgedankt
als het gerafelde
web van een spin

zij schrijft haar
naam in het zand
wist hem met haar voet
schrijft opnieuw
peinzend leest ze:

'VROUW'

ze besluit niet meer
afhankelijk te zijn
van liefde die geen
liefde genereert
maar slechts nieuwe
afhankelijkheid