Netgedichten

netgedicht (nr. 11.309):

Imperfectum

Het begon al met het geloei
van varkens in de vensterbank
dat hoorde niet op vrije dagen
met grote plannen

De klanten waren in goede
handen achtergelaten
dat zou ik later wel merken

Ik hoefde alleen maar een paradijs
van de tuin te maken en een
oeuvre van mijn passie

De dagen begonnen echter
met druipende vensterbanken

De zee van tijd
bleek een druppel

Wat ik ook deed of liet
altijd was mijn schot te kort
ik scheerde steeds dichter
langs een grens
die verstoppertje speelde