Netgedichten

netgedicht (nr. 11.537):

Opwaaiend vuil

Het meisje staat als het centrum
van een grote stad
tussen het opwaaiend vuil
Park in de avond
slaapt de roes uit van
een orgiastische familiedag
De wind leidt de patatbakjes
naar de vrouw met de dode ogen
Roekeloos nestelt de mayonaise
zich in het lange golvende haar
Mussen strijken op haar neer
zodat ze zich tegoed kunnen doen
aan wat de maatschappij al niet weg doet
De neerstromende regen laat het vet
regeren over schoonheid
Ze buigt niet
Star en
regerend over het park
wacht zij tot de dauw
van de ochtend
haar weer rein zal maken