Netgedichten

netgedicht (nr. 11.731):

Gebonden woorden

het landschap herkent
de verte
de leeggeschudde stilte van de dood

windvlagen vormen losgebroken woorden
volgen het uitgeputte zwijgen
in gelezen verzen

zwart getuigt de hemel
de nacht in je ogen
de wolken ooit teerbemind

ik lees je
naakt
in de diepte
en noem je fluisterend
mijn vreemdeling