Netgedichten

netgedicht (nr. 11.950):

zijn centrum-loos

het idee komt naderbij
geslopen, zacht gelopen
tot de kern, het centrum
keurt, onderzoekt, verwerpt
de mare mag niet binnen
noch buiten, ze is immers
nooit goed te vertalen

vingers zonder blauw
zoals noest moest geweest
beroeren de roerloze pen
de rust in het schrijvershuis
zorgt voor ongekende onrust

de auteur gewezen kan niet anders
dan huilen, met en zonder pet op
er is misschien geen zoeter offer
dan de pijn van zonder letters zijn
voor de kalmte van een warme lege dag

de kalender scheurt zich
voorbij de voorbije dag
hij zint op nieuwe zichten
maar brengt slechts gisteren
aan de schamele tafel vandaag
het vloeken gaat als weleer
niet gemeende excuses achterna