Netgedichten

netgedicht (nr. 12.131):

je stierf toen je geboren werd...

Wees maar niet bang,
m’n lieve kind
wees maar niet bang
het is de wind...

Het is de wind
die fluistert naar de bomen
dat jij, m’n lieve, lieve kind
mag gaan zo als je bent gekomen

Het is de wind
die, ademloos,
jou zachtjes weg zal dragen,
dus laat maar los,
m’n lieve kind
en adem, met de wind...

de wind die met jou, lieve kind
de toppen van de bomen kust
dus fluister nu m’n lieve kind
je laatste lieve zucht...

m’n lieve, lieve, stille kind...
Wenend, wiegend, als de wind

dag lieve, lieve winterkind...