Netgedichten

netgedicht (nr. 12.139):

Vader

Vader,
te lang geleden
heb jij mij
- ver weg van hier -
in een moment
van onverbiddelijke onachtzaamheid
droomloos
in het leven gestoten

voordat jij mijn tong brak
en mij mijn vergeten ontnam.

Toch:
nog eenmaal wil ik je omhelzen
voordat jouw huid
de kilte krijgt
van de oneindigheid.

De klokken klinken dagen
als uren.