Netgedichten

netgedicht (nr. 12.658):

Plattelandsstoet

Op die donkere dag bespraken we
de kist, de kaarten en de cake

Vandaag voert de stille tocht langs
achteloos weggeworpen boerenhoeven
langs verlaten erven waar geen zon
schijnt en toch de schaduw heerst

Traag stappend proberen we de einder,
waar aarde en hemel raken, te ontlopen
stemmen staken, een enkel gebaar
volstaat in de najaarsstilte

Weerspiegelend in chroom en zwarte lak
vegen wolken als oorlogsschepen
over de velden waarop het gewas met
eerbied buigt in de eerste Septemberwind

Er draven paarden tegen het kale draad
door wapperend lint en wentelende
wielen in het grazen gestoord
we rijden verder naar de laatste poort.