Netgedichten

netgedicht (nr. 12.770):

rode gebaren van herfst

zoals jij leven in geboorte bracht
en het kind dat nooit was
zo hangt het in mijn hoofd

dat in het razen over gaat
als een idioom dat niet
echt spreekt, of geleuter

met geluid van water
vanuit de douche
of gelaten warmte
als jij vroeger op moest
en het zo lief zei

daarom breek ik
gebroken woorden in tien letters
tot het blauw zwijgt

kun je het Bargoens wel zien
van waar je bent

of zal ik het je toe ademen
van een berg
met hoge kleuren keel
tot de morgen staat

en het weer
in mijn hoofd hangt