Netgedichten

netgedicht (nr. 12.929):

De Maas

Als donk're watertorren
liggen de duwbakken
stil te dreigen
in geslagen zilver
voor het eiland
bij de witte brug.

Uit de waas van hoogbouw
vloeit een schitt'rende kronkel;
sleepbootje schuift eindeloos
traag door het perspectief.

Ze wacht, de stille oude rivier,
tot appartemenbouw ook hier
de oevers naar God heeft gebracht.