Netgedichten

netgedicht (nr. 13.267):

uit de hitte

in zijn hoofd weerklinkt nog
het geluid van haar naderen
dat geklepper harer sandalen
als los geslagen leren luiken
tegen een winderige muur

die nacht staat gegrift
in zijn uiteengereten hart
met haar kwam immers ook
de geur mede van hem
wiens zijde zij verkoos
boven zijn gewillige lende

zijn naam doet er niet toe
heeft het nooit gedaan, alles
bleek slechts een spel geweest
wijl zij wachtte op de ware
ergens in de bochten van de avond
als hij nog huiswaarts keerde

hij strijkt een lucifer aan
vastberaden het hoofd te bieden aan
en te herrijzen uit zijn eigen asse
zoniet, het was hem toch genoeg
er is immers slechts zoveel
dat een man verdragen kan