Netgedichten

netgedicht (nr. 13.895):

Gedachten aan de nevelprins

Bij de roep
van de laatste vogels
denk ik terug aan het maanmeer
waar wij in het geheim
sterren kustten

voel ik weer jouw
vingers strelen
over mijn zilverhuid
mijlenver hier vandaan

en ruik ik nog de rozenblaadjes
die jij voor mij
had laten liggen die nacht
en alle andere erna

jouw teder gelaat
dwaalt nog steeds door de
verloren dagen
van het nevelland

waar ik zoek
tussen het zilvervolk
naar een teken
van jouw bestaan