Netgedichten

netgedicht (nr. 14.034):

De geveinsde dood

Hij lag daar uitgeteerd
op zijn magere bed in een
gedistingeerde lamlendigheid.
Zijn lendenen brandend
in de schurende verkleefde lakens.

Zijn ranzige lichaam
veinsde een
gestileerd voorproefje
van de dood.

De matras trachtte
een doorluchtige indruk
te maken in alle afgrijzen.
Het verenstel had slechts
een weerbaarheid van meegeven.
De ruimte onder het bed;
de metafoor van zijn
wil, om nog dieper te zinken dan diep.

In weerwil van zijn moed
zich om te draaien op zijn betere kant,
was zijn omgevingslucht
enkel nog in staat
tot een bewegend gesticuleren
en hij kon schamper
een paar kreunen articuleren.

...tot de schemering in een deerniswekkend
medelijden zijn afgemat gelaat bescheen
en hij traag ontwaakte met een helse muffe smaak
van de godvergeten niemandslanden in de mond.