Netgedichten

netgedicht (nr. 14.092):

nachtdanserij

het is vreemd
op de stilte te liggen wachten
ergens in een verstijfde kamer
waar twee adems elkaar vinden
in het holste uur van de nacht

weten gedempte gangen zich
vervuld van geloof en hoop
als vliedende gedaanten bleek
zich spoeden naar de plek
waar leven en dood in koor
hun ontmoeting uitbliepen

de geest speelt spelletjes
met en doodt de tijd
telkens weer opnieuw
- jou heb ik vandaag nog gezien -
en spiraalt zich naar het licht
voor wie dat geluk mag kennen