Netgedichten

netgedicht (nr. 14.267):

Zeewaarts

De mens is van nature goed
Het leven is als eb en vloed
Strijd heeft niet altijd te maken met bloed
Mijn grootste vijand is mijn gemoed

Het wijze geweten
Door omstandigheden aangevreten
Als een golf op de klip gesmeten
Fluistert zachtjes dat ik beter hoor te weten

Lange tijd in dienst van een ander
Hoe ouder des te meer ik verander
Stommiteiten, al ben ik schrander
Ik die als een rivier tot aan de zee meander

De onterechte woede in mijn interpretatie
Het voedt het wantrouwen in elke vorm van een relatie
Het valt te lezen tussen elke spatie
Stijgt als een wilde zee boven het geweten uit en wint de confrontatie

Zelfhaat is hetgeen de ander het minst schaadt
Liefde voor jezelf kan echter veel minder kwaad
Niemand is constant correct, blijft de rode draad
Als een kalme zee weten waar je voor staat