Netgedichten

netgedicht (nr. 14.362):

een poes in de winter

met gebogen hoge rug
haar staart rondom geplooid
bestudeert zij het verkeer
daar beneden in de straat
waar zij geen woord voor heeft

haar interesse al dat beweegt
blijft zich uren verder slepen
slechts verstoord door de klank
van een zieke op weg naar huis
in een fluo geel scheurend busje
of door het gedaver bij de buren
die weer gaten moeten boren

en als dan alles is gezien
komt ze op fluwelen poten
haar benen weeral inpalmen
met de flair van de bezitster
die weet wat mijn is dijn is
en dan luilekker in de zetel
garen spint van het leven