Netgedichten

netgedicht (nr. 14.990):

dag opa

de Grijze komt soms
op visite, hij neemt dan
wat sprankel met zich mee
als hij weer Herwaarts gaat
en laat nog wat over
voor zij die achterblijven

een hand om vast te houden
ogen om licht in te zoeken
herinneringen ter vervanging
van ontbrekende woorden
spiegels op een toekomst
maar bovenal niets meer
dan jezelf daar tegenkomen

afscheid nemen, dat gebeurt dan
liever nog in het hoofd die lach
zoveel jaren, kneepjes in je wang
nog zoveel jaren ongeschoren
de sigaret die zou verdwijnen
het glaasje voor altijd leeg
en altijd weer dat eenzaam bed

de Grijze moet manieren leren
en niet met stukjes lopen zeulen
ineens alles, 't moet toch weg
en dag, opa, ik weet het nu wel